مدیریت تغییر

تغییر مدیریت یک رویکرد سیستماتیک برای مقابله با گذار یا تغییر اهداف ، فرآیندها یا تکنولوژی‌های خاص است . هدف از مدیریت تغییر ، اجرای استراتژی‌هایی برای تاثیرگذاری بر تغییر ، کنترل تغییر و کمک به مردم جهت تطبیق با تغییر است . این استراتژی‌ها شامل داشتن یک روش ساختاری برای درخواست تغییر و نیز مکانیسم‌های پاسخ به درخواست‌ها و پی‌گیری آن‌ها هستند .

برای موثر بودن ، فرآیند مدیریت تغییر باید در نظر گرفته شود که چگونه یک تنظیم یا جایگزینی فرایندها ، سیستم‌ها و کارمندان را در سازمان تحت‌تاثیر قرار خواهد داد. یک فرآیند برای برنامه‌ریزی و تست تغییر ، فرآیندی برای برنامه‌ریزی تغییر ، فرآیندی برای برنامه‌ریزی و اجرای تغییر ، فرآیندی برای مستندسازی تغییر و فرآیند ارزیابی اثرات آن . مستندسازی جز مهمی از مدیریت تغییر است ، نه تنها جهت حفظ  یک فاکتورکنترلی از اقدامات قبلی باید ضروری شود ، بلکه باید از انطباق با کنترل‌های داخلی و خارجی ، از جمله انطباق قانونی اطمینان حاصل شود .

شرکت‌هایی که در حال توسعه یک برنامه مدیریت تغییر از ابتدا تا انتها هستند اغلب چالش‌های جدی دارند . علاوه بر درک کامل از فرهنگ شرکت ، فرآیند مدیریت تغییر به یک حسابداری دقیق از سیستم‌ها ، کاربردها و کارکنان نیاز دارد تا تحت‌تاثیر یک تغییر قرار گیرد . بهترین چارچوب‌های عملی می‌توانند اصول راهنما را ارایه کرده و به مدیران کمک کنند تا دامنه تغییرات پیشنهادی را با ابزارهای دیجیتالی و غیر دیجیتال موجود تطبیق دهند .

مدل‌های عمومی برای مدیریت تغییرات عبارتند از:

• مدل ADKAR متشکل از پنج مرحله متوالی است :

1. آگاهی از نیاز به تغییر ؛
2. تمایل به مشارکت و حمایت از تغییر ؛
3. دانش درباره نحوه تغییر
4. توانایی اجرای تغییر و رفتارها ؛
5. تلاش برای حفظ این تغییر .

• مدل انتقال " پل انتقال ": مدل " ویلیام بریجز " بر روی نحوه تنظیم مردم برای تغییر تمرکز دارد . این مدل سه مرحله را مشخص می‌کند : یک مرحله برای رها کردن ، یک مرحله از عدم قطعیت و سردرگمی و یک مرحله برای پذیرش . مدل پل‌ها در مقایسه با پنج مرحله از اندوه ( انکار ، عصبانیت ، چانه زدن، افسردگی و پذیرش ) مقایسه می‌شود .

اکانت شما رایگان است ، در صورت تمایل برای دسترسی به ادامه این محتوا و عضویت در باشگاه مشتریان اکانت خود را ویژه نمایید . برای ارتقا اکانت کلیک کنید